1 بابِلئے کئورانی کَشا، ما نِشت و گرێت، وهدے ما سَهیون یات کُرت.
وهدے وتی دلئے دردان درشانَ کنان، هئیالا کپان که چِه پئیما مزنێن مُچّیئے همراه اتان، جشنئے مزنێن مُچّیئے و گۆن شادهیئے کوکّار و شُگرگزاریئے سئوتان دێم په هُدائے لۆگا آیانی رهشۆن اتان.
گڑا من وتی دێم هُداوندێن هُدائے نێمگا تَرّێنت، دْوا و پِریات کرت، رۆچگ داشت، گۆنیێن گُد گوَرا کرت و وتا پُر پِر رێتک.
وهدے ایسّا اورشَلیما نزّیکّ بوت و شهری دیست، گْرێتی و
و من وتی دو شاهدا واک و اِهتیارَ دئیان که تان هما هزار و دو سَد و شستێن رۆچان پئیگمبری بکننت. اِشان گۆنی گوَرا بیت.“