تئو چه انسانان گلّێنگَ بئے و جنگلی جانوَرانی درنیاما جَهمنندَ بئے. تئیی ورد و وراک پس و گۆکانی ڈئولا کاه و بوچَّ بنت. تان هپت زمانَگا تئو اَنچُشَ بئے تان هما وهدا که تئو پَجّاه بیارئے و بزانئے که بُرزێن اَرشئے هُدا انسانی بادشاهیانی سرا هُکمران اِنت و هما مردما دنتِش که وتَ لۆٹیت.“