1 چۆن وشّ و دلکَشّ اِنت که هُدائے مردم په تپاکی هۆر بنندنت.
گڑا اِبراما گۆن لوتا گوَشت: ”ما برات اێن. منی و تئیی نیاما، یا منی و تئیی شپانکانی نیاما اَڑ و کُڑے مبیت.
پدا وتی براتی رهادگ کرتنت. برات که در کپگا اَتنت، گۆن آیان گوَشتی: ”راها اَڑ و کُڑ مکنێت.“
آیان که گوَشت: ”هُداوندئے لۆگا برئوێن“ من شادان بوتان.
”اگن هُداوند گۆن ما گۆن مبوتێن،“ اِسراییل بگوَشات:
او هُداوند! منی دل گُروناک نهاِنت و نه که منی چمّ پُرکِبر اَنت. گۆن مزنێن کاران دلگۆشَ نبان و نه گۆن آ کاران که په منێ دلا باکَمال اَنت.
اگن یکّ لۆگێئے مردم وتمانوت ناتِپاک ببنت، آ لۆگ هم پَشتَ نکپیت.
اگن یکدگرا دۆست بدارێت، گڑا هرکسَ زانت که شما منی مُرید اێت.“
که آ سجّهێن یکّ ببنت. او پت! هما ڈئولا که تئو منی دل و درونا ائے و من تئییگا، آ هم مئے دل و درونا ببنت، تانکه جهان باور بکنت که تئو منا رئوان داتگ.
نێٹ، شما سجّهێن یکدل و همدرد ببێت، گۆن یکدومیا مِهر بکنێت، نَرمدل و بێکِبر ببێت.