9 تئیی دینی پێشوایان پهرێزکاریئے پۆشاک گوَرا بات و تئیی وپادارێن هزمتکار شادهیئے کوکّار بکناتنت.‘“
او منی اَرواه! هُداوندا بنازێن. او هُداوند، منی هُدا! تئو بێکساس مزن ائے، تئو گۆن اِزّت و شانا پۆشِتگئے.
من اِشیئے دینی پێشوایان رَکّگئے پۆشاکا گورا دئیان و اِشیئے وپادارێن مردم په شادهی کوکّارَ کننت.
آییئے وپادار گۆن اے پهرا شادهی بکنات و وتی گندلانی تها شادهیئے سئوت بجناتنت.
او سجّهێن کئومان! چاپ بجنێت. گۆن شادمانیئے بُرزێن سئوتان دێم په هُدایا کوکّار کنێت.
بله پهرێزکار شادمان و هُدائے درگاها گَل و بال باتنت و چه وشّیا شادهی کناتنت.
بله آ که تئیی شۆهازا اَنت، سجّهێن تئیی درگاها شادهی کنات و گَل و بال باتنت، آ که تئیی داتگێن نجاتِش دۆستَ بیت، مُدام بگوَشاتنت: ”هُداوند مَزنشان اِنت.“
هُداوند بادشاهیَ کنت آییا وتا په شان و شئوکت آراستگ، هُداوند پُرشئوکت اِنت و زۆر و واکا سِلَهبند. دنیا مُهر اۆشتاتگ و نلرزیت.
اِشانی بدلا، هُداوند ایسّا مَسیها وتی پۆشاک بکنێت و وتی گُنهکارێن سَرِشتئے واهگانی سَرجم کنگئے پد و رندا مبێت.
او وَرنایان! اَنچُش شما هم وتی مسترێنانی پرمانبَرداریا بکنێت و گۆن یکدومیا بێکِبر و دربێش ببێت، چێا که ”هُدا پُرکِبر و گُروناکێن مردمانی هلاپا مُهرَ اۆشتیت، بله بێکِبر و دربێشێن مردمانی سرا وتی رهمتانَ گوارێنیت.“
آییا لیلُمێن، رُژنا و سپاێن گُد، په گوَرا کنگا دئیگ بوتگ.“ لیلُمێن گُد، هُدائے پَلگارتگێن مردمانی پهرێزکاری اَنت.