15 من اشیا برکتَ دئیان و آبادَ کنان اِشیئے گریبان لاپسێرَ کنان.
هما اِنت که تُنّیگان سێراپَ کنت و گُژنگان چه شرّێن وراکا سێرلاپ.
تئیی مَرز و سیمسران اێمنَ کنت و ترا چه گهترێن گندما سێرلاپَ کنت.
بێکِبر و دَربێش وراکَ ورنت و سێرَ بنت و آ که هُدایا شۆهازَ کننت آییا نازێننت. شمئے دل تان اَبد زندگ بات.
آ چه تئیی بارگاهئے سررێچێن نیامتان سێرَ بنت و چه وتی لزّتانی کئورا آیان سێراپَ کنئے.
بلاه و مسیبتانی وهدا بزّگ و شرمندگَ نبنت و کهتی و ڈُکّالئے رۆچان سێر و آبادَ بنت.
هُدائے سرا تئوکل کن و نێکیئے راها گر، وتی مُلکا جهمنند بئے و وپاداریئے رَندگیر.
من تئیی هُداوندێن هدا آن. منی هِزمتا بکن، من تئیی رِزک و رۆزیگا برکتَ دئیان و نادْراهیا چه تئیی جانا دورَ داران.
بَهتاور اَنت هما که هَکّ و اِنساپئے شدیگ و تُنّیگ اَنت، چێا که آ سێرَ بنت.
شدیگ، گۆن وشّێن چیزّان سێرلاپ و سێرێنی دست هۆرک و هالیگ رهادگ کرتگاَنت.