زَبور 132:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ او هُداوند! داوودا یات کن و آییئے سَکّی و سۆریان.

زَبور 132:1 Кръстосани препратки

پێدایش 8:1

هُدایا نوه و هما سجّهێن وَکشیێن هئیوان و دَلوَت یات کرتنت که نوهئے همراهیا بۆجیگا اَتنت. هُدایا زمینئے سرا گواتے راه دات و آپ اێر آیان بوت.

زَبور 120:1

وتی سکّی و سۆریانی وهدا من گۆن هُداوندا پریات کرت و آییا منا پَسّئو دات.

زَبور 121:1

چمّان دێم په کۆها چستَ کنان منا کُمکّ چه کجا رسیت؟

زَبور 122:1

آیان که گوَشت: ”هُداوندئے لۆگا برئوێن“ من شادان بوتان.

زَبور 123:1

وتی چمّان دێم په تئو چستَ کنان، تئو که اَرشا، وتی بادشاهی تهتا نِشتگئے.

زَبور 124:1

”اگن هُداوند گۆن ما گۆن مبوتێن،“ اِسراییل بگوَشات:

زَبور 125:1

آ که هُداوندئے سرا تئوکلَ کننت سَهیونئے کۆهئے پئیما اَنت که سُرێنگَ نبیت و تان اَبد برجاهَ مانیت.

زَبور 126:1

وهدے هُداوندا سَهیونئے وشبَهتی پِر تَرّێنت و آورت ما پوره واب گندگا اتێن.

زَبور 127:1

اگن هُداوند لۆگا مبندیت، بانبندانی زهمت بێکار اِنت. اگن هُداوند، شهرئے نِگهپانیا مکنت، نِگهپانانی نِگهپانی بێکار اِنت.

زَبور 128:1

بَهتاور هما اِنت که هُداوندئے تُرسی دلا اِنت و آییئے پرمانبرداریا گامَ جنت.

زَبور 129:1

”آیان منا چه ورناییا سکّ باز آزار داتگ،“ اِسراییل بگوَشات:

زَبور 130:1

من چه جُهلانکیان ترا تئوارَ کنان، او هُداوند!

زَبور 131:1

او هُداوند! منی دل گُروناک نه‌اِنت و نه که منی چمّ پُرکِبر اَنت. گۆن مزنێن کاران دلگۆشَ نبان و نه گۆن آ کاران که په منێ دلا باکَمال اَنت.

زَبور 25:18

منی رنج و سکّیان بچار و سجّهێن گناهانُن ببَکش.

دَرگوَز 2:24

هُدایا آیانی نالَگ اِشکتنت و وتی هما اَهد و پئیمانئے ترانَگا کپت که گۆن اِبراهێم و اِساک و آکوبا بَستگ‌اَتی.