1 او هُداوند! منی دل گُروناک نهاِنت و نه که منی چمّ پُرکِبر اَنت. گۆن مزنێن کاران دلگۆشَ نبان و نه گۆن آ کاران که په منێ دلا باکَمال اَنت.
گار و گُمسارَ کنان هماییا که وتی همساهگئے باپُشتا هبرَ کنت. هچّ پُرکبرێن چمّ و گروناکێن دلێئے اۆپارا نکنان.
آیان که گوَشت: ”هُداوندئے لۆگا برئوێن“ من شادان بوتان.
”اگن هُداوند گۆن ما گۆن مبوتێن،“ اِسراییل بگوَشات:
چۆن وشّ و دلکَشّ اِنت که هُدائے مردم په تپاکی هۆر بنندنت.
چُشێن زانت په من سکّ باز اَجب اِنت چه منی سرپدیا بێکساس بالاتِر.
منی جُگا بَڈّا کنێت، چه من هێل بگرێت، که من نَرمدل و بێکِبر آن. گڑا شمارا آرام و آسودگیَ رَسیت.
من اَرس رێچان و په بێکِبری و دربێشی هُداوندئے هِزمتکاری کرتگ و یَهودیانی پَندلانی سئوَبا بازێن سکّی و سۆری سَگّتگ.
پُکّئو! هُدائے گنج و هکمت و زانتئے جُهلانکی چینچُک باز اِنت. آییئے شئور و سَلاه چه زانگ و در گێجگا دور اَنت و راهی چه شۆهازا ڈنّ!
گۆن یکدومیا په همدلی و همسِتکی زِند بگوازێنێت. پَهر و شان مکنێت، گۆن کمترێنان همراه ببێت و وتا باز اگلمند مزانێت.
شما شاهد اێت و هُدا هم شاهد اِنت که ما باوَرمندانی نیاما، بزان شمئے نیاما چۆنێن پهرێزکار و پاک و بےائیبێن زندے گوازێنت.