1 ”آیان منا چه ورناییا سکّ باز آزار داتگ،“ اِسراییل بگوَشات:
وتی سکّی و سۆریانی وهدا من گۆن هُداوندا پریات کرت و آییا منا پَسّئو دات.
چمّان دێم په کۆها چستَ کنان منا کُمکّ چه کجا رسیت؟
آیان که گوَشت: ”هُداوندئے لۆگا برئوێن“ من شادان بوتان.
وتی چمّان دێم په تئو چستَ کنان، تئو که اَرشا، وتی بادشاهی تهتا نِشتگئے.
”اگن هُداوند گۆن ما گۆن مبوتێن،“ اِسراییل بگوَشات:
آ که هُداوندئے سرا تئوکلَ کننت سَهیونئے کۆهئے پئیما اَنت که سُرێنگَ نبیت و تان اَبد برجاهَ مانیت.
وهدے هُداوندا سَهیونئے وشبَهتی پِر تَرّێنت و آورت ما پوره واب گندگا اتێن.
اگن هُداوند لۆگا مبندیت، بانبندانی زهمت بێکار اِنت. اگن هُداوند، شهرئے نِگهپانیا مکنت، نِگهپانانی نِگهپانی بێکار اِنت.
بَهتاور هما اِنت که هُداوندئے تُرسی دلا اِنت و آییئے پرمانبرداریا گامَ جنت.
چه ورناییا سَکّیانی آماچ و مرکیگ بوتگان، تئیی تُرسا منا بزّگ کرتگ و بێوس آن.
بادشاه و آییئے مَنسبداران، بیگارگیر اِشانی کارمستر کرتنت که اِشانی سرا زۆراکی بکننت و گرانێن کارِش ببندنت. بنی اِسراییلیان په پِرئونا دو شهر اَڈّ کرت. یکّێئے نام پیتوم اَت و یَکّێئے رَمِسێس. دوێن اَمباری شهر اَتنت.
گڑا پِرئونا وتی سجّهێن مردم هُکم دات و گوَشتنت: ”هر اِبرانی مَردێنچُکّے که پێدا بیت، آییا نیلّئے کئورا دئور بدئیێت، بله اِبرانی جنکّان بِلّێت.“