3 هئو، هُداوندا په ما مزنێن کار کرت، ما گَل اَتێن.
آ وتی بادشاها مزنێن سۆب و پێرۆزیَ بَکشیت و وتی رۆگن پِر مُشتگێنا مِهرَ کنت، بزان داوود و آییئے نَسل و پدرێچا تان اَبد.
تئیی نێکی چنکدر باز اِنت، که په هُداتُرسان اَمبارِت کرتگ و بَنی آدمانی چمّانی دێما په همایان پوره و سَرجم کرتگ که تئیی باهۆٹَ بنت.
هُداوندا گوَشتگ: ”آیان چه باشانا پِرَ ترّێنان، آیان چه دریائے جُهلانکیان پِرَ ترّێنان،
مَریما، آییئے پَسّئوا گوَشت: ”منی ساه و جان، هُداوندا سَتا و سَنا کنت.
چێا که آ پاکنامێن زۆرمندا په من مزنێن کار کرتگ.
پدا من بُرزێن تئوارے چه آسمانا اِشکت که گوَشگا اَت: ”نون مئے هُدائے رَکّێنگ و زۆر و بادشاهی و آییئے مَسیهئے اِهتیار رَستگ، چێا که مئے براتانی بُهتام جنۆک، هما که رۆچ و شپ آیانی سرا مئے هُدائے دێما بُهتام جنَگا اَت، گلّێنگ بوتگ.