4 آسودگێن مردمانی ریشکند و پُرکِبرانی کلاگ مارا په سرجمیا رستگ.
گُروناکێن مردم منا دائما کَلاگَ بندنت، بله من تئیی شَریَتا یلهَ نکنان.
آتِنئے مُلکی و درمُلکی سجّهێن مردمان، اَبێد چه اے کارا دگه کارے نێستاَت که بنندنت و نۆکێن هال و جاورانی بارئوا گپّ و تْران بکننت و بِشکننت.
وهدے آیان پولُسئے اے هبر اِشکت که هُدا مُردگان پدا زندگَ کنت، لهتێنا آییئے سرا مَلنڈ و مسکرا کرت، بله دگه لهتێنا گوَشت: ”اے بارئوا دگه برے مارا گێشتر سرپد کن.“
همِدا، پِستوسا په بُرزتئواری پولُسئے هبرئے تها دئور کرت و گوَشتی: ”او پولُس! تئو بێسار ائے، تئیی گێشێن زانت و زانگا ترا گنۆک کرتگ.“