7 هُداوند ترا چه هر بدیا دورَ داریت، تئیی زِندئے نِگهپان اِنت،
بچار، من گۆن تئو گۆن آن و هر کجا که رئوئے تئیی چار و گُزارا کنان و ترا پدا همے سرڈگارا کاران. تانکه من گۆن تئو وتی کئول پوره نکرتگ، ترا یلهَ ندئیان.“
هُداوند وتی سجّهێن دۆست دارۆکانی نِگهپان اِنت و سجّهێن بدکاران تباهَ کنت.
هُداوند وتی هزمتکارانی زِندا رَکّێنیت، هرکَس که آییئے باهۆٹَ بیت، مئیاربارَ نبیت.
هُداوند آییئے نگهپانیا کنت و زندگَ داریت، آ، مُلکئے تها بَهتاورَ بیت. تئو آییا دژمنانی واهگانی سرا یلهَ نکنئے.
شما که هُداوندا دۆستَ دارێت، چه بدیا نپرت کنێت، چیا که آ هُدادۆستانی زِندئے نگهپان اِنت و آیان چه بدکارانی دستا نجاتَ دنت.
مارا آزمائِش و چَکّاسا دئور مدئے و چه شئیتانا برَکّێن.‘
ما زانێن، هُدا سجّهێن چیزّان په وتی دۆست دارۆکانی شَرّی و اێمنیا کارَ بندیت، په همایان که هُدائے مکسدا گْوانک جنَگ بوتگاَنت.
هُداوند منا چه هر پئیمێن شِرّ و بَدا رکّێنیت و منا په سلامتی وتی آسمانی بادشاهیا سرَ کنت. آییئے شان و شئوکت برجاه بات، اَبد تان اَبد. اَنچُش بات. آمین.