154 منی هکّئے دێمپانیا بکن و منی پُشت بئے، وتی کئولئے هسابا منا زندگ بدار.
من هاکان وپتگان، منا وتی لَبزئے هسابا زندگ بدار.
گۆن وتی هزمتکارا کرتگێن کئولا بدار هما کئولا که گۆن هُداتُرسانَ کنئے.
په تئیی رهبندان هُدۆناک آن، چه وتی اَدلا منا زندگ بدار.
او هُداوند! گۆن همایان بمڑ که گۆن منَ مڑنت و گۆن همایان جنگ کن که گۆن من جنگَ کننت.
آگاه بئے و په منی دادرسیا جاه بجن. او منی هُدا، او منی هُداوند! په منی هکّا.
او هُدا! گناهئے بُهتاما چه منی سرا بٹَگلێن، هُداناباورێن کئومێئے دێما، په منی هَکّا جاه بجن و منا چه بدکار و پرێبکارانی دستا برَکّێن،
او منی دُردانگێن چُکّان! اے چیزّان په شما نبیسان که شما گناه مکنێت، بله اگن کَسێا گناهے کرت، دێمپانے هست که پتئے کِرّا په مئے رَکّێنگا هبرَ کنت، هما پاک و آدلێن ایسّا مَسیه.