27 هُداوند، هُدا اِنت، وتی نوری مئے سرا دْرپشێنتگ. ائییدئے کُربانیگا گۆن کُربانجاهئے کانٹان په ساد ببندێت.
او هُداوندێن هُدا! تئو منی چِراگا رُژناگَ کنئے. هما اِنت که منی تهارۆکیان رۆشنَ کنت.
آ تئیی بێمئیاریا نورئے پئیما رۆشنَ کنت و دادرسیا چۆ بامگواهئے رُژناییا دْرپشان.
کُربانجاهئے چارێن کُنڈانی سرا یکّ و یکّ کانٹے اَڈّ کن. کانٹان و کُربانجاها جتا جتا اَڈّ مکن، اے یَکٹُکُّر ببنت. کُربانجاها گۆن بْرِنجا سرپۆش کن.
کُربانجاهئے چارێن کُنڈانی سرا یکّ و یکّ کانٹے اَڈّی کرت. کانٹ و کُربانجاهی جتا جتا اَڈّ نکرتنت، اے یَکٹُکُّر اَتنت. کُربانجاهی گۆن بْرِنجا سرپۆش کرت.
ایسّایا پدا گۆن مردمان هبر کرت، گوَشتی: ”جهانئے رُژن و نور من آن. کَسے که منی رَندگیریا کنت، آییئے راه هچبر تهارَ نبیت و آ زِندئے رُژناییئے واهندَ بیت.“
بله شما هُدائے گچێن کرتگێن بادشاهێن روهانیێن پێشوا و پاکێن کئوم اێت، هُدائے جندئے کئوم اێت و آییا شمارا چه تهاریا دێم په وتی پرشئوکتێن رُژناییا گْوانک جتگ تان آییئے مزنێن کاران جار بجنێت.