12 چۆ بێنَگمَکِسکا منی سرا پِر رِتکنت، بله چۆ کُنٹگا، دمانا سُتکنت و من هُداوندئے ناما پْرۆش داتنت.
هُداوند ترا سکّی و سۆریانی رۆچا پَسّئو بدئیات، آکوبئے هُدائے نام ترا نگهپان بات.
تئیی سۆب و پێرۆزیا گۆن شادمانی کوکّار بکنێن و وتی بئیرکا تئیی نامئے سرا بُرزاد بچنڈێنێن. هُداوند تئیی سجّهێن دَزبندیان پوره و سَرجم بکنات.
چه اِشیا پێسر که شمئے دێز کُنٹگانی آسا بمارنت، ترّ ببنت یا هُشک، هُدااِش گار و گُمسار کنات.
او هُداوند، مئے هُداوند! چِنکدر پُرشئوکت اِنت تئیی نام جهانئے چارێن کُنڈان.