16 او هُداوند! من تئیی هزمتکار آن، هئو، من تئیی هزمتکار آن، تئیی مۆلدئے چُکّ، تئو منا چه زمزیلان آزات کرتگ.
من تئیی هزمتکار آن، منا سرپدی بدئے که تئیی پرمانان بزانان.
وتی مِهرئے تها منی دژمنان تباه کن، منی بدواهان گار و بێگواه کن، که من تئیی هزمتکار آن.
دێما گۆن من تَرّێن و منی سرا رهم کن، وتی هزمتکارا زۆر و واک بِبَکش و وتی مۆلدئے چُکّا برَکّێن.
اگن کَسے لۆٹیت منی هِزمتا بکنت، گڑا آ لازم منی رَندگیریا بکنت و هر جاه که منَ بان، منی هِزمتکار همۆدا گۆن من گۆنَ بیت. اگن کَسے منی هِزمتا کنت، منی پت آییا شرپدارَ کنت.
اے هبرا، من پمێشکا زانان که دۆشی چه هما هُدائے نێمگا که من آییئیگ آن و آییئے هِزمتکار آن، پرێشتگے آتک، منی کَشا اۆشتات و
بله نون که چه گناهئے نێمگا آزات بوتگێت و هُدائے گُلام اێت، سَمرے که کَٹّێت پَلگاری اِنت و آییئے آسر نمیرانێن زِند.
چه هُدا و هُداوندێن ایسّا مَسیهئے هِزمتکار، آکوبئے نێمگا په دوازدهێن کَبیلهان که دنیایا شِنگ و شانگ اَنت. شمارا سلام سر بات.