14 گۆن هُداوندا وتی کئولان پورهَ کنان، آییئے سجّهێن کئومئے دێما.
گۆن هُداوندا وتی کئولان پورهَ کنان، آییئے سجّهێن کئومئے دێما،
مزنێن دیوانا منی ستا و سنا په تئو اِنت، وتی کئولان همایانی دێما سَرجمَ کنان که هُداتُرس اَنت.
بێکِبر و دَربێش وراکَ ورنت و سێرَ بنت و آ که هُدایا شۆهازَ کننت آییا نازێننت. شمئے دل تان اَبد زندگ بات.
وتی شُگرگزاریئے کُربانیگا هُدایا پێش کن و وتی کئولا گۆن بُرزێن اَرشئے هُدایا پوره کن.
او هُدا! باید اِنت گۆن تئو وتی کرتگێن کئولان پوره بکنان، په تئو شُگرگزاریئے کُربانیگان پێشَ کنان.
او تئو که دْوایانَ اشکنئے! سجّهێن مردم دێم په تئو کاینت.
شما اے هم اِشکتگ که گۆن پێشیگێن مردمان گوَشگ بوتگ: ’وتی سئوگندا مپرۆش، هُداوندئے دێما وتی سئوگندا پوره بکن‘.