13 نجاتئے پیالها چستَ کنان و هُداوندئے ناما تئوارَ کنان.
هُداوندئے شُگرا بگرێت و هماییئے ناما بگرێت، کئومان چه آییئے کاران سهیگ کنێت.
شُگرگزاریئے کُربانیگے ترا پێشَ کنان و هُداوندئے ناما گِران.
وتی دلگۆشی منی نێمگا ترّێنت. تان زندگ آن، گوانکیَ جنان.
او هُداوند! تئو منی گیشِّتگێن بَهرونڈ و جام ائے، تئو منی بَهرا شرّیئے سرا دارئے.
گڑا ما وتی دێما چه تئو نترّێنێن، مارا زِند ببَکش که تئیی ناما بگرێن.
همے ڈئولا، چه ورگا رَند، جامے زرت و گوَشتی: ”اے جام، منی نۆکێن اَهد و کَرارئے هۆن اِنت که په شمئیگی رێچگَ بیت.