2 یَهودا هُدائے گِچێن کرتگێن و اِسراییل آییئے بادشاهی بوت.
او هُداوند، تئو وتی مهلوکا مُلکا کارئے و وتی میراسئے کۆهئے سرا نادێنئے، هما جاگها که تئو په وتی نِندگا اَڈّ کرتگ، هما پاکێن جاگه که تئیی دستان تئیار کرتگ، او هُداوند!
په من پاکێن جاگهے اَڈّ بکننت که من آیانی نیاما جَهمنند ببان.
من شمارا زوران و وتی کئومَ کنان و شمئے هُدا بان. گڑا شما زانێت که من شمئے هُداوندێن هُدا آن، هما که شمارا چه مِسریانی بیگاریا دری کرتگ.
و من بُرزێن تئوارے اِشکت که چه تَهتا پێداک اَت، گوَشگا اَت: ”بچار! هُدائے منندجاه مردمانی کرّا اِنت، نون آ وت آیانی کرّا نندۆکَ بیت. آ، هُدائے مردمَ بنت و هُدا وت گۆن آیان یکجاهَ بیت.