5 کئے مئے هُداوندێن هُدائے ڈئولا اِنت؟ مئے هُدا بُرزاد، وتی بادشاهی تهتا نِشتگ.
هُداوندا وتی بادشاهیئے تهت آسمانان برجاه داشتگ و آییئے بادشاهی سجّهێن هستیئے سرا هاکمیَ کنت.
هُداوند وتی پاکێن پرستشگاها اِنت، هُداوندئے تَهت آسمانا اِنت. چمّی گِندگا اَنت، دیدگی انسانئے چُکّانَ آزماییت.
آ وهدا هر بند و بۆگُن گوانکَ جنت: ”او هُداوند! تئیی مَٹّ کئے اِنت؟ تئو نێزگارا چه زۆراورترێنا رَکّێنئے و نزۆر و هاجتمندا چه پُل و پانچ کنۆکا.“
آسمانان، کئے گۆن هُداوندئے مَٹّ بوتَ کنت؟ چُشێن آسمانی هستیے هست که هُداوندئے پئیما ببیت؟
هُدائے تُرس آسمانی هستیانی نیاما سکّ مزن اِنت، آ چه وتی چَپّ و چاگردئے سجّهێنان باکَمالتِر اِنت.
او هُداوند، لشکرانی هُدا! کئے تئیی مَٹّ و دروَر اِنت؟ تئو زۆراک ائے، او هُداوند، و تئیی وپاداریا ترا چپّ و چاگرد کرتگ.
تئو مستێن دریایانی سرا هُکمرانیَ کنئے و وهدے چئولِش چستَ بنت، تئو اێرِشَ کارئے.
او هُداوند! هُدایانی نیاما کئے تئیی پئیما اِنت؟ کئے تئیی پئیما پاکیا مَزَنشان اِنت؟ تئیی پُرشانێن کار سَتا کرزنت و تئو هئیران کنۆکێن کارَ کنئے.