وتی مال و مِلکتا بها کنێت و نێزگارانی سرا بهر کنێت. په وت اَنچێن زَرتورَگ اَڈّ بکنێت که هچبر کوَهن مبنت، نهَلّگی و اَبدمانێن آسمانی گنجے اَمبار کنێت که نه دُزّ آییا بارت و نه وَرۆک و رَمێز آییا وارت.
من شمارا دروَر و نمونه پێش کرتگ که شما هم منی ڈئولا وتی دستان کار ببندێت و کار بکنێت و وار و بَزّگان کُمکّ بدئیێت. شما چه هُداوندێن ایسّائے اے هبران بێتْرانگ مبێت و مشمۆشێت که آییا گوَشت: ’چه زورگا، دئیگ بَهتاورتر اِنت.‘“
هما که بدیَ کنت، بِلّ اَنگت بدیَ کنت، هما که پلیت اِنت، بِلّ اَنگت پلیت اِنت و هما که پهرێزکار اِنت، بِلّ اَنگت پهرێزکاریَ کنت و هما که پاک و پَلگار اِنت، بِلّ اَنگت پاک و پَلگار اِنت.“