5 بَکشنده و وامدِهێن مردمئے آسَر شَرَّ بیت، هما که وتی کاران په انساپَ کنت.
بدکار وامَ کنت و پدا ندنت، بله پهرێزکار په دَسپَچیَ بَکشیت.
همۆدا، ایسُّپ نامێن مردے هم گۆن اَت که تچک و پهرێزکارێن مردے اَت. بِلّی که سرۆکانی دیوانئے باسکے اَت،
بله شما گۆن وتی دژمنان هم مهربان ببێت، گۆن آیان نێکی بکنێت، وامِش بدئیێت و پدا ملۆٹێت. اے ڈئولا، شمارا چه هُدائے نێمگا، مزنێن مُزّے رَسیت و شما مَزَنشانێن هُدائے چُکَّ بێت، چێا که آ، گۆن ناشگر و بدکارێن مردمان هم مهربان اِنت.
وهدے سجّهێنان سێر کرت، گۆن مُریدان گوَشتی: ”سر آتکگێن ٹُکّران بچِنێت و یکجاه کنێت که زئوال مبنت.“
بارنابا شَرّێن مردے اَت و چه ایمان و پاکێن روها سررێچ اَت. اے دابا، دگه بازێن مردمے هُداوندئے راها هئوار بوت.
هچّ کارئے تها سُستی مکنێت، وتی روها پُرجۆش ببێت، هُداوندئے هِزمتا بکنێت.
مُشکلا چُشَ بیت که کَسے په نێک و پاکێن مردمێا چه وتی ساها سر بگوَزیت، چۆناها بوتَ کنت کَسێا اے تَهم و جُریَت ببیت که وتی ساها په نێکێن مردمێا بدنت.
منی دْوا اِنت که شمئے مِهر گێشا گێش ببیت و گۆن کامِلێن سَرپدی و جُهلێن زانتێا همراه ببیت،