8 اَبد تان اَبد مُهر و مُهکم اَنت، په راستی و تچکی کنگ بوتگاَنت.
او هُداوند! تئیی هبر اَبدمان اِنت، آسمانا مُهر اۆشتاتگ.
هُداوندئے تُرس پاک اِنت و تان اَبد پایدار. هُداوندئے پرمان برهکّ اَنت و سَرجمیا اَدل،
شمارا راستێنَ گوَشان، زمین و آسمانئے گار و بێران بئیگا پێسر، شَریَتئے یکّ آب و ٹِکّے هم گارَ نبیت تان سجّهێن سَرجم مبنت.
گڑا چه باورئے راها ما شَریَتا پرۆشێن و هرابَ کنێن؟ هچبر! ما شَریَتا مُهرترَ کنێن.
گڑا، شَریَت پاک اِنت، هُکمی هم پاک و نێک و آدل اِنت.
آیان هُدائے هِزمتکار موسّائے سئوت دپا اَت و گوَرانڈئے سئوت هم. گوَشگا اَتنت: ”تئیی کار مزن و هئیران کنۆک اَنت، او پُرواکێن هُداوندێن هُدا! تئیی راه په اَدل و راستی اَنت، او کئومانی بادشاه!