6 کئومان سزا دَنت، زمینا چه لاشا پُرَّ کنت و سجّهێن زمینئے هاکمانَ درُشیت.
من تئییگ و جنێنئے نیاما، تئیی نَسل و جنێنئے نَسلئے نیاما دُژمنی پێدا کنان. اِشیئے نَسل تئیی سرَگا جنت و تئو آییئے پادئے پونزا جَنئے.“
بله هُدا دژمنانی سرا پرۆشیت، همایانی پُرمودێن سرئے کُبّها پرۆشیت که وتی گناهانی تها گامَ جننت.
هُداوندا گوَشتگ: ”آیان چه باشانا پِرَ ترّێنان، آیان چه دریائے جُهلانکیان پِرَ ترّێنان،
پت هچکَسێئے سرا شئور و هُکمے نبُرّیت، آییا وتی دادرسیئے سجّهێن اِهتیار چُکّئے دستا داتگاَنت،
شَرابکَشّی هئوز چه شهرا ڈنّ لَگَت دئیگ بوت و چه هئوزا هۆن در آتک. هۆن اَنچۆ باز اَت که اسپانی لگامان سر بوت و تان سئے سَد کیلومیترا چۆ آپا تتک.
من دیست که آسمانئے دپ پَچ اِنت و منی دێما اسپێتێن اسپ و اسپسوارے. اسپسوارئے نام ”وپادار و راست“ اَت. په اَدل دادرسیَ کنت و په اَدل جنْگ هم کنت.