7 وهدے آییئے دادرسیا کننت، مئیاربار زانگ بات و دْوایی گناه هساب باتنت.
بله بَژن و اَپسۆز په شما، او شَریَتئے زانۆگران و پَریسیان! او دوپۆستێن شَتَلکاران! شما مردمانی دێما آسمانی بادشاهیئے دروازگا بندَ کنێت، نه وتَ پُترێت و نه دگرانَ کِلّێت.
نونَ زانێن، شَریَت هر چے که گوَشیت په هما مردمان اِنت که شَریَتئے ساهگا اَنت، تان سجّهێن دپ بند ببنت و سَرجمێن دنیا هُدائے بارگاها مئیاریگ ببیت.
آ که شَریَتی کارانی سرا تئوکلَ کننت، آیانی سرا نالت اِنت. چێا که پاکێن کتابا نبشته اِنت: ”هرکَس که دائِما شَریَتئے کتابئے سجّهێن نِبِشتهانی پابند نهاِنت و آیانی سرا کارَ نکنت، آ نالتیے.“