45 گۆن آیان وتی اَهد و کراری یات کرت و چه وتی بازێن مِهرا، چه آیانی بدیان سر گوَست.
آ وتی اَهد و پئیمانا تان اَبد یاتَ کنت، هما لَبز که آییا گۆن هزار نَسلا کرت،
چێا که هُداوند وتی مهلوکئے دادرسیا کنت و په وتی هزمتکاران رهمَ کنت.
هما که مارا مئے کَمشَرَپیان یاتی کرت، مِهری اَبدمان اِنت.
او هُدا! په وتی مِهرا بچار و منی سرا رهم کن! چه وتی بێکِساسێن رهمتان ناپرمانیانُن گار کن.
او هُداوند! منی پسّئوا بدئے که تئیی رهمت باز اَنت، وتی رهمتانی کِساس و هسابا، وتی دێما گۆن من بترّێن.
دێم په ما پِر تَرّ، او هُداوند! تان کدێن چُشَ بیت؟ وتی هزمتکارانی سرا رَهم کن.
هُداوندا اِراده کرتگاَت که وتی مهلوکئے سرا بلاهے دئورَ دئیان، بله اِرادهی بدل کرت.