گڑا آکوبا گۆن شَمون و لاویا گوَشت: ”شما منا اَزابے سرا دات که شما منا اے مُلکئے مردم، بزان کَنهانی و پِریزّیانی دلا سْیَهرو کرت. ما کَمُّک اێن و اگن اے مردم وتی زۆرا یکّ بکننت و منی سرا اُرُش بکننت، من و منی لۆگئے مردم تباهَ بێن.“
اِدا، هُدایا آییارا هچّ میراس و مِلکت ندات، یکّ بِچیلّے زمینی هم ندات، بله لَبزی کرت که آییئے نَسل و پَدرێچ اے سرڈگارئے هُدابُندَ بیت. هُدایا اے هبر هما وهدا کرت که اِبراهێما اَنگت چُکّ نێستاَت.