5 ترا چه شَرّێن چیزّان سێراپَ کنت که تئیی ورنایی وَکابێئے پئیما نۆک و تازگ ببیت.
تئو که دئیئےاِش، آاِش یکجاهَ کننت، تئو که وتی دستا پچَ کنئے، اے چه شَرّێن چیزّان سێرَ بنت.
هما اِنت که تُنّیگان سێراپَ کنت و گُژنگان چه شرّێن وراکا سێرلاپ.
دژمنانی چمّانی دێما پَرزۆنگے په من پَچَ کنئے، په شَرَپ دئیگا منی سَرَگا ٹێلَ جنئے و منی جاما مُدام پُرّ کنان ائے.
اَرواهُن اَنچش سێرَ بیت چۆ که یکّے وشّێن وراکے بوارت و دَپُن گۆن شادمانێن لُنٹان ترا نازێنیت.
بَهتاور هما اِنت که تئوی گچێنَ کنئے و وتی بارگاها کارئے تانکه همۆدا جهمنند ببیت. چه تئیی درگاهئے نێکیا سێراپ باتێن، چه تئیی پرستشگاهئے پاکیا.
هما مردم که اے دنیایا هستۆمند اَنت، آیان هُکم بدئے که گُروناک مبێت و وتی اُمێتا گۆن وتی مال و هستیا مبندێت که مال و هستیَ کئیت و رئوت. وتی اُمێتا هُدائے سرا ببندێت که گۆن دَسپَچی مارا اَلکاپ و پراوانێن زندے دنت.