20 او هُداوندئے پرێشتگان! شما، او زۆراوران که آییئے هبران برجاهَ دارێت و آییئے پرمانبرداریا کنێت! هُداوندا بنازێنێت.
او آییئے سجّهێن پرێشتگان! آییا ستا کنێت. او آییئے سجّهێن آسمانی لشکران! آییا ستا کنێت.
اے سجّهێن، هُداوندئے ناما ستا بکناتنت، چێا که چه هماییئے هُکما جۆڑ بوتگاَنت.
او آسمانیان! هُداوندا ستا کنێت، هُداوندئے شان و کدرتا ستا کنێت.
مردمان پرێشتگی وراک وارت، په آیان بێکساس وراکی رئوان دات.
مادێن داریوشئے دئورئے ائولی سالا من په میکاییلئے زۆرمند کنگ و نِگهپانیا آییئے کرّا اۆشتاتان.
زانا، تئو نزانئے اگن چه وتی پتا بلۆٹان، آ په منی کُمکّا همے انّون دوازده لشکرا گێشتر پرێشتگ راهَ دنت.
تئیی بادشاهی بیایات. تئیی واهگ و اِراده زمینئے سرا هم هما ڈئولا سَرجم بات که آسمانا سَرجمَ بیت.
پرێشتگا پَسّئو دات: ”من جِبراییل آن و هُدائے بارگاها اۆشتۆک آن. انّون رئوان دئیگ بوتگان، گۆن تئو هبر بکنان و ترا اے مِستاگا بدئیان.