8 هر سُهبا مُلکئے سجّهێن بدکاران تباهَ کنان، رَدکاران چه هُداوندئے شهرا گار و گُمسارَ کنان.
کئورے هست که جۆیی هُدائے شهرا شادمانَ کننت، بُرزێن اَرشئے هُدائے پاکێن جاگها.
سَهیونئے کۆه، زێبا گۆن وتی بُرزیا، سجّهێن جهانئے شادهی، شمالئے بُرزترێن بلندی، مَزَنشانێن بادشاهئے شهر اِنت.
هما دابا که اِشکتگ نون گۆن وتی چمّانَ گندێن، لشکرانی هُداوندئے شهرئے تها، مئے هُدائے شهرا که هُدا تان اَبد پاداریَ کنت. اۆشت...
”سجّهێن بدکارانی کانٹانَ پرۆشان، بله پهرێزکارانی کانٹ بُرز دارگَ بنت.“
بله تئو منی کانٹ، وهشیێن گۆکئے کانٹئے پئیما بُرز داشتگ و منا سَپاێن رۆگن پِر مُشتگ.
هچّ پئیمێن پلیتێن چیزّ یا هما که بَژّناکێن کارَ کننت و درۆگَ بندنت، اۆدا پُترتَ نکننت، بَسّ هما شتَ کننت که آیانی نام ”زِندئے کتابا“ نبیسگ بوتگاَنت، هما گوَرانڈئے کتابا.