1 او هُداوند! په چے دور اۆشتاتگئے؟ چیا وتا سکّێن ساهتان چێرَ دئیئے؟
او منی هُدا، او منی هُدا! تئو چیا منا تهنا اِشت؟ په چے چه منی رَکّێنگا دور ائے، چه منی آه و پِریاتان سکّ جتا ائے.
دێما چه من چێر مدئے، وتی هزمتکارا گۆن هِژم پِر مترّێن، تئو که منی مَدَتکار بوتگئے. او منی رَکّێنۆکێن هُدا! منا دئور مدئے و یله مکن.
او هُداوند! تئو منا چه وتی مِهر و رهمتا مُهرێن کۆهێئے پئیما اۆشتارێنتگاَت، بله وهدے وتی دێمِت چه من ترّێنت، تُرستُن.
چیا وتی دێما چێرَ دئیئے و په چے مئے بزّگی و لگتمالیا شمۆشئے؟
چیا که ما هاکا دێم په چێر اێن و لاپ زمینا لچّتگ،
هُدا مئے پناهگاه و زۆر و واک اِنت، مَدَت کنۆکے که سکّیانی وهدا تئیار اِنت.
او هُداوند! چیا منا یلهَ کنئے و وتی دێما چه من چێرَ دئیئے؟