28 وهدے ایسّا لۆگا رَست، مریدان هَلوتا چه آییا جُست کرت: ”ما چێا اے بچکّئے جِنّ کَشّت نکرت؟“
نون مرید آییئے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت: ”چیا تئو گۆن مردمان په دَروَر و مِسال هبرَ کنئے؟“
رَندا ایسّایا مردم اِشتنت و لۆگا شت، اۆدا مرید آییئے گوَرا آتکنت و گوَشتِش: ”مارا ڈگارئے بَرّی کاه و زَهریچکئے مِسالئے مانایا سرپد کن.“
پِتْرُسا گوَشت: ”اے مِسالئے مانایا مارا سرپد کن.“
لهتێن رۆچا و رَند، ایسّا پدا کَپَرناهوما آتک و اے هبر شِنگ و تالان بوت که آ لۆگا اِنت.
رَندا، ایسّا لۆگا آتک و اۆدا مردم همینچُک باز اَت که ایسّا و آییئے مریدان ورگئے مۆه هم نرَست.
وهدے مردم شتنت و ایسّا تهنا مَنت، گڑا دوازدهێن مرید و اے دگه همراهان، چه آییا اے مِسالانی مانا جُست کرت.
بے دَروَر و مِسالان هچّ هبریَ نکرت، بله وهدے گۆن وتی مریدان تهنا بوت، گڑا سجّهێن مِسالی په آیان مانا کرتنت.
وهدے مردمی یله داتنت و لۆگا آتک، مریدان گوَشت: ”مارا اے مِسالئے مکسَدا سرپد کن.“
بله ایسّایا آییئے دست گپت و پادی کرت. آ پاد آتک و اۆشتات.
آییا پَسّئو دات: ”اے ڈئولێن جِنّ، بے دْوا کنگا درَ نئیاینت.“