19 ایسّایا گوَشت: ”او بێباورێن نَسل و پَدرێچ! من تان کدێنا گۆن شما بمانان و بسگّان؟ چُکّا منی کِرّا بیارێت!“
چیا که هُدائے سرا ایمانِش نێستاَت و باورِش نبوت که هُدااِشَ رَکّێنیت.
ایسّایا گوَشت: ”او بێباور و گُمراهێن نَسل و پَدرێچ! من تان کدێنا گۆن شما بمانان؟ تان چینچُک وهدا شمارا بسگّان؟ چُکّا اِدا منی کِرّا بیارێت.“
رَندا، ایسّا وتی یازدهێن مریدانی دێما، هما وهدا آتک و زاهر بوت که وراک ورگا اَتنت. ایسّایا، په آیانی کَمباوری و سِنگدلیا، آ مئیاریگ کرتنت چێا که آ مردمانی هبرِش باور نکرتگاَت که ایسّااِش چه جاه جنَگا رند دیستگاَت.
وهدے جِنّ آییا گیپت، زمینا دئوریَ دنت، دپی کَپ و گَجَّ بیت، دنتانَ درُشیت و کُنٹ و هُشکَ بیت. من گۆن تئیی مریدان گوَشت که اِشیئے جِنّا بکَسّێت، بله آیان در کرت نکرت.“
گڑا بچکِّش آورت، بله اَنچُش که جِنّئے چمّ په ایسّایا کپتنت، بچکّی پْرِتک و ژامبلێنت و زمینا دئور دات. آ، لێٹ ورانا کَپ و گَجّ بوت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”او ناسرپدان! په نبیانی سجّهێن هبرانی باور کنگا شمئے دل کۆر اِنت.
ایسّایا گوَشت: ”او بێباور و گُمراهێن نَسل و پَدرێچ! من تان کدێنا گۆن شما بمانان و بسگّان؟ چُکّا اِدا بیار.“
انّون منی دل پرێشان اِنت، من چے بگوَشان؟ بارێن بگوَشان: ’او منی پت! منا چه اے دمان و ساهتا برَکّێن‘؟ نه، هبر اِش اِنت که منی آیگئے مُراد و مکسد همے دمان و ساهت بوتگ.
نون گۆن تومایا گوَشتی: ”وتی لَنکُکا اِدا بیار، منی دستان بچار، وتی دستا منی کَش و پَهناتئے ٹپّئے سرا اێر کن و چه اِد و رند شکّ مکن، باور کن.“