1 هما رۆچان، یکّ بَرے پدا ایسّائے گوَرا مردمانی مزنێن رُمبے یکجاه بوت. آیان وَرد و وراک گۆن نهاَت. پمێشکا، آییا وتی مرید لۆٹتنت و گوَشتی:
مردم باز هئیران اَتنت و گۆن یکدومیا گوَشتِش: ”اے چۆنێن اَجَبێن نێکێن کارَ کنت، کَرّانی گۆشان پَچَ کنت و لِلّانی زبانا هم بۆجیت.“