26 اے جنێن یونانیے اَت و سوریَهئے دَمگ پینیکیَها پێدا بوتگاَت. آییا ایسّا مِنَّت و دَزبندی کرت که جِنّا چه جنکّا در بکنت.
کَنهانی جنێنے که همۆدئے مردمے اَت آتک و کوکّاری کرت: ”او هُداوند، او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا منی سرا بَزّگ بات. پلیتێن روهے منی جنکّا سکّ آزارَ دنت.“
سجّهێن سوریَها آییئے نام و تئوار پْرشت و مردمان هر ڈئولێن ناجۆڑ و نادْراه، جِنّی، مِرْگیئے نادْراه، لَنگ و مُنڈ ایسّائے کِرّا آورتنت و آییا دْراهَ کرتنت.
جنێنے که آییئے کَسانێن جنکّا جِنّے پِر اَت، وهدے ایسّائے آیگئے هالی اِشکت، هما دمانا آتک و آییئے پادان کپت.
ایسّایا گوَشت: ”ائولا باید اِنت چُکّ ورگ بوَرنت و سێر بکننت، چێا که چه چُکّانی دستا نانئے پَچ گِرگ و کُچکّانی دێما دئور دئیگ شَرّ نهاِنت.“
هُدائے کرّا پرک و پێر نێست که شما یَهودی اێت یا درکئوم، گُلام اێت یا آزات، مردێن اێت یا جنێن، چێا که شما سجّهێن ایسّا مَسیهئے برکتا یکّ اێت.