9 کئوش پادا کنێت، بله چه گوَرئے جامگا اَبێد، دگه گێشێن پۆشاک مزورێت.
په وتی سات و سپرا تورگ و پێلِک مزورێت و نه دو جامگ، نه چئوَٹ و سواس و نه اَسا و دَزلَٹّ، چێا که کار کنۆک وتی مُزّئے هکدار اِنت.
من په شمئے گناهانی پشۆمانیا، شمارا گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله هما که چه من و رَند آیگی اِنت، چه من زۆرمندتر اِنت و من آییئے کئوشانی دست گِرگئے لاهک هم نهآن. آ شمارا گۆن پاکێن روه و آسا پاکشۆدیَ دنت.
هرکَسێئے لۆگا که رئوێت، تان شمئے کار هلاسَ نبیت، هما لۆگا بدارێت.
گوَشتی: ”تَرّ و گردئے وهدا، گۆن وت اَبێد چه اسا و دَزلَٹّێا دگه هچّ مبرێت، نه نان و نه تورگ و تۆشگ، نه وتی لانکبندانی تها زَرّ.
پرێشتگا گوَشت: ”لانکا بند و سواسان پادا کن.“ آییا اَنچُش کرت. پرێشتگا پدا گوَشت: ”وتی کَباها گوَرا کن و منی رَندا بئے.“