31 آییا گوَشت: ”بیاێت یکّ گِستاێن جاگهے رئوێن تانکه تهنا ببێن و شما کمّے آرام بکنێت.“ چێا که آ وهدا مردمانی رئو و آ، همینچُک باز اَت که آیان په ورگا هم مۆه نرَست.
اے هبرئے اِشکنگا رند، ایسّا بۆجیگێا سوار بوت و دور و گِستاێن جاهێا تهنکا شت. وهدے مردم سهیگ بوتنت، چه شهران پئیادکا آییئے رَندا گۆن کپتنت.
بله آ مرد که چه اۆدا در کپت، وتی دْرهبکشیئے هبری هر جاه شِنگ و تالان کرت. اے سئوَبا، نون ایسّایا سرزاهرا، هچّ شهرێا شتَ نکرت، دشت و گیابان و گِستاێن جاگهانَ ترّت. بله اَنگت مردم چه هر نێمگا آییئے کِرّا آتکنت.
رَندا، ایسّا لۆگا آتک و اۆدا مردم همینچُک باز اَت که ایسّا و آییئے مریدان ورگئے مۆه هم نرَست.
ایسّا چه مردمان دور، گۆن وتی مریدان گوَرمئے لَمبا شت. بازێن جَلیلی مردمے آییئے پدا رئوان بوت.
رَندا، ایسّا جَلیلئے مَزَنگوَرم بزان تِبِریَهئے مزَنگوَرمئے آ دستا شت.