بله برئوێت و اے هبرئے مانایا در بگێجێت که من هئیرات و کُربانیگ کنگئے لۆٹۆک نهآن، مِهر و رهمتئے لۆٹۆک آن. من په پهرێزکاران نئیاتکگان، گُنهکارانی لۆٹگ و گْوانک جنَگا آتکگان.
جُست و پُرسئے رۆچا، نئینئوائے مردم گۆن اے زمانگئے مردمان هۆریگا پادَ کاینت و آیان مئیاریگَ کننت، چێا که آیان یونُسئے ڈاه و هُژّارباشئے سرا تئوبه کرت. بله نون چه یونُسا مسترێنے اِدا اِنت.
اے هبرانی اِشکنگا رَند، آ بێتئوار بوتنت، هُدااِش ستا و سنا کرت و گوَشتِش: ”راست اِنت که هُدایا درکئوم هم، پشۆمانیئے مۆه داتگاَنت که چه وتی گناهان تئوبه بکننت و اَبدمانێن زِندا برسنت.“
پێسرا دَمِشْکئے شهرئے مردمانی نیاما، رَندا اورشَلیم و یَهودیَهئے سجّهێن هَند و دَمگانی مردمانی کِرّا و گڑا درکئومانی گوَرا هم شتان و اے کُلئو رسێنت که چه وتی گناهان تئوبه بکننت و هُدائے راها پِر بترّنت و چه وتی کاران پَدّر بکننت که هُدائے راهِش گپتگ.