38 وهدے کَنیسَهئے مسترئے لۆگا آتکنت، دیستِش که بلاهێن شۆر و ولوَلهے، مردم گرێوگ و مۆتک آرگا اَنت.
’ما په شما نَل و کَلَم ساز کرت، بله شما ناچ و سُهبت نگپت، ما په شما مۆتک آورت، بله شما اَرسے نرێتک.‘
ایسّا اَنگت گۆن آیان هبر کنگا اَت که پرستشگاهئے یکّ مسترے آتک و آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”منی جنکّ همے انّون مُرتگ، بله بیا وتی دستا آییئے سرا پِر مُش، آ پدا زندگَ بیت.“
یائِروس نامێن مردے که کَنیسَهئے مستر اَت، همۆدا آتک و گۆن ایسّائے گِندگا، آییئے پادان کپت.
لۆگا پُترت و گوَشتی: ”چیا شۆرَ کنێت و گرێوێت؟ چُکّ نمُرتگ، بَسّ واب اِنت.“
پِتْرُس آیانی همراه بوت. وهدے اۆدا رَست، لۆگئے بُرزادی بانا برتِش. اۆدا سجّهێن جنۆزام آییئے چپّ و چاگردا مُچّ بوتنت و گرێوان هما پُچّ و جامگِش پێش داشتنت که دُرکاسا وتی زِندا دۆتکگاَتنت.