31 مریدان گوَشت: ”او واجه! وت گِندگا ائے که مردمان ترا چۆن اَنگِرّ کرتگ، اَنگت هم جُستَ کنئے: ’کئیا منی پُچّ دست جتنت؟‘“
ایسّا آییئے همراه بوت و شت. دگه بازێن رُمبے مردم هم، اَنگِرّ کنان گۆن آییا رئوان بوت.
ایسّایا زوتّ زانت که یکّ واک و کدرتے چه آییا در آتکگ. گڑا آییا مردمانی نێمگا چَکّ تَرّێنت و جُستی کرت: ”کئیا منی پُچّ دست جتنت؟“
ایسّا اَنگت چارێن نێمگان چارگا اَت که کئیا اے کار کرتگ.
گڑا ایسّایا گوَشت: ”کئیا منی کباه دست جت؟“ وهدے هچکَسا نمَنِّت، گڑا پِتْرُسا گوَشت: ”واجه! وت گِندگا ائے که مردمان ترا چۆن اَنگِرّ کرتگ و چَکّا کپان اَنت.“
رۆنندئے وهدا، دوازدهێن کاسِد آتکنت و گوَشتِش: ”نون اے مردمان راه دئے که اے گوَر و کِرّانی مێتگ و بازاران برئونت و په وت ورگ و وابجاهے شۆهاز بکننت، چێا که اِدا بَرّ و گیابانێن جاگهے.“