23 گۆن آییا دَزبندیای کرت که ”منی جنکّ مَرکیگ اِنت. بیا و وتی دستا آییئے سرا اێر مُش، تانکه دْراه ببیت و زندگ بمانیت.“
نون سکّی و سۆریانی تها گۆن هُداوندا پریاتِش کرت و آییا چه جنجالان رَکّێنتنت.
سکّی و سۆریانی رۆچا منا بلۆٹ، من ترا نجاتَ دئیان و تئو منا شان و شئوکتَ دئیئے.“
ایسّایا دست شهارت، دستی پِر مُشت و گوَشتی: ”منَ لۆٹان، وشّ و پَلگار بئے.“ هما دمانا مرد چه سْیَهگَرّا پَلگار بوت.
ماران په دستَ گرنت و اگن زَهرناکێن چیزّ هم بوَرنت، آیان هچّ پرواهَ نبیت. گۆن باوَرمندانی دست پِر مُشَگا، نادْراه وشّ و دْراهَ بنت.“
ایسّا آییئے همراه بوت و شت. دگه بازێن رُمبے مردم هم، اَنگِرّ کنان گۆن آییا رئوان بوت.
آیان بازێن جِنّی گنۆکے سار کرت و بازێن نادْراهے ٹێل پِر مُشت و دْراه کرت.
مردمان یکّ کَرّێن مردے که زبانی هم لِلّ و چَچّ اَت، ایسّائے کِرّا آورت و دَزبندیاِش کرت که وتی دستا آییئے سرا پِر بمُشیت.
ایسّایا کۆرئے دست گپت، چه مێتگا دور برت و آییئے چمّانی سرا لِبزی پِر مُشت. رَندا وتی دستی آییئے چمّانی سرا اێر کرت و جُستی گپت: ”تئو چیزّے گندئے؟“
ایسّایا وتی دست آییئے سرا اێر کرت و هما دمانا آ کُمپێن جنێنئے سْرێن تچک بوت و هُدائے سِپَت و سَنایا لگِّت.
ایسّا چه کَنیسَها در کپت و شَمونئے لۆگا شت. شَمونئے وسّیگ، تْرندێن تَپێا گپتگاَت. شَمونئے لۆگئے مردمان، په آییئے دْراه کنگا گۆن ایسّایا دَزبندی کرت.
رۆنِندا، مردمان هر ڈئولێن نادْراه ایسّائے کِرّا آورتنت و آییا نادْراهانی سرا دست پِر مُشت و دْراه کرتنت.
وهدے شهرئے دروازگئے نزّیکّا رَست، دیستی مردم یکّ مُردگے چه شهرا ڈنّ برگا اَنت که آ وتی جنۆزامێن ماتئے یکّێن چُکّ اَت. شهرئے بازێن مردم هم، گۆن آ جنۆزاما گۆن اَتنت.
ایلازَرئے گهاران په ایسّایا کُلئو دێم دات: ”او هُداوند! تئیی دۆستێن مردم نادْراه اِنت.“
هما رۆچان سردارئے پت تپیگ اَت و لاپرِچێا گپتگاَت. پولُس آییئے کِرّا شت، دستی بَڈّا جت و گۆن وتی دْوایا دْراهی کرت.
اے مردمِش کاسِدانی دێما آورت و پێش کرتنت. کاسِدان په آیان دْوا کرت و دست بڈّا جتنت.
پِتْرُس و یوهَنّایا وتی دست آیانی بڈّا جت و پاکێن روه آیان رَست.
شاوولا وتی شُبێنا دیستگ که هَنّانیا نامێن مردے کئیت، آییا دست پِرَ مُشیت که پدا بگندیت.“
هَنّانیا شت و هما لۆگا رَست، شاوولی دست پِر مُشت و گوَشتی: ”او منی براتێن شاوول! هما هُداوند بزان ایسّا، که راها په تئو زاهر بوت، منا راهی داتگ که تئو پدا بگندئے و چه هُدائے پاکێن روها پُرّ ببئے.“