16 آ که وت چَمدیستێن شاهد اَتنت، کِسّهاِش کرت که جِنّی گنۆک چۆنکا هۆش و سار بوتگ و هوکّ چِه پئیما گوَرما بُکِّتگاَنت.
سجّهێن سوریَها آییئے نام و تئوار پْرشت و مردمان هر ڈئولێن ناجۆڑ و نادْراه، جِنّی، مِرْگیئے نادْراه، لَنگ و مُنڈ ایسّائے کِرّا آورتنت و آییا دْراهَ کرتنت.
آیانی رئوگا رَند، یکّ مردے ایسّائے کِرّا آورتِش که جِنّێا گپتگاَت و گُنگ اَت.
ایسّائے گوَرا که آتکنت دیستِش، هما مرد که پێسرا جِنّان گنۆک کرتگاَت، همِدا نِشتگ، پُچّ و پۆشاکی گوَرا و په هۆش و سار اِنت. نون تُرسِش دلا نِشت.
وهدے ایسّا بۆجیگا سوار بئیگا اَت، آ مردا که جِنّا یله داتگاَت، دَزبندی کرت: ”منا وتی همراه کن.“