12 جِنّان دَزبندی کرت و گوَشت: ”مارا راه بدئے تانکه همے هوکّانی جسما پُترێن.“
سجّهێن سوریَها آییئے نام و تئوار پْرشت و مردمان هر ڈئولێن ناجۆڑ و نادْراه، جِنّی، مِرْگیئے نادْراه، لَنگ و مُنڈ ایسّائے کِرّا آورتنت و آییا دْراهَ کرتنت.
پاک و پَلگارێن چیزّان کُچکّان مدئیێت و وتی مروارِدان هوکّانی دێما مپرّێنێت. چۆ مبیت که آیان لگتمال بکننت و پِر بترّنت و شمئے جندا دِرّ و دْراش بکننت.
همۆدا جُمپێئے سرا، هوکّانی مزنێن رمگے چَرگا اَت.
ایسّایا اجازت داتنت. گڑا، جِنّ در آتکنت و هوکّانی جسما پُترتنت. هوکّانی رمگ که دو هزارئے کِساسا اَت، چه جُمپا جَهلگا اێر کپانا گوَرما بُکّت.
گران و سنگین و هُژّار ببێت، چێا که شمئے دژمن، شئیتان، چۆ شێرا گُرّان اِنت و شۆهازا اِنت که کجا شکارے برسیتی تان بدِرّیت و اێری ببارت.