26 ایسّایا گوَشت: ”هُدائے بادشاهی، اَنچُش اِنت که کَسے ڈگارا تُهم بکِشیت.
آیانی پَسّئوا گوَشتی: ”هُدایا اے زانت شمارا داتگ که آسمانی بادشاهیئے رازان سرپد ببێت، بله آ دگه مردمانا نداتگی.
ایسّایا په آیان دگه مِسالے آورت و گوَشت: ”آسمانی بادشاهی، هما مردمئے پئیما اِنت که وتی ڈگارا شَرّێن تُهمی کِشتگاَت،
گڑا آییا مردم گۆن دَروَر و مِسالان بازێن درس و سَبکّے داتنت. گوَشتی: ”یکّ دِهکانے په تُهمئے چَنڈگا شت،
ایسّایا گۆن آیان دگه مِسالے جت و گوَشت: ”آسمانی بادشاهی، ٹێلکاهئے تُهمئے ڈئولا اِنت، که کَسێا زرت و وتی ڈگارا کِشت.
رَندا دگه مِسالے آورتی: ”آسمانی بادشاهی، هما هُمیرئے پئیما اِنت که جنێنێا زرت و گۆن بازێن آرتێا هئوار کرت و کمّ کمّا سجّهێن آرت گوات گپت و هُمیر بوت.“
”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت، چێا که آسمانی بادشاهی نزّیکّ اِنت.“
چه هما وهدا، ایسّایا اے کُلئو و پئیگامئے رسێنگ بُنگێج کرت. گوَشتی: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت، چێا که آسمانی بادشاهی نزّیکّ اِنت.“
کَسێا که چیزّے هست، آییا گێشتر دئیگَ بیت و کَسێا که نێست، چه آییا هما که هستاِنتی هم پَچ گِرگَ بیت.“
شپا بوَپسیت و رۆچا آگه ببیت. بله تُهم اَنچُشَ رُدنت و مزنَ بنت که دِهکان وتَ نزانت چِه پئیما و چۆنکا چُش بوت.
رَندا، ایسّایا گوَشت: ”هُدائے بادشاهی چِه پئیما اِنت؟ آییا گۆن چۆنێن چیزّے همدَروَر بکنان؟
اے مِسالئے مانا اِش اِنت: تُهم، هُدائے هبر اَنت.
”یکّ دِهکانے په تُهمئے چَنڈگا شت، تُهمانی چَنڈگئے وهدا کَمُّکے تُهم راهئے سرا رِتک که پالَپاش بوتنت و بالی مُرگان چِت و وارتنت.
شمارا راستێنَ گوَشان، اگن گَندُمئے دانَگ هاکئے چێرا مرئوت و ممِریت، هچبر چه یکّ دانَگێا گێشترَ نبیت، بله اگن بمریت، بازێن دانَگے پێدا کنت.
آ که سُهل و سَلاهئے تُهما کِشنت، پهرێزکاریَ رُننت.