33 ایسّایا آیانی پَسّئوا جُست کرت: ”منی مات و برات کئے اَنت؟“
وهدے آییئے سیاد و وارس سَهیگ بوتنت، آییئے برگا آتکنت، چێا که لهتێنا گوَشتگاَت که آ سار نهاِنت.
بازێن مردمے آییئے چپّ و چاگردا نِشتگاَت و هالِش دات: ”تئیی مات و برات ڈنّا اۆشتاتگ و ترا لۆٹنت.“
نون ایسّایا نِشتگێن مردمانی نێمگا چارت و گوَشتی: ”منی مات و برات اِش اَنت!
اے هما دارتراش نهاِنت که مَریمئے بَچّ و آکوب، یوشا، یَهودا و شَمونئے برات اِنت؟ آییئے گهار هم همِدا مئے شهرا جَهمنند نهاَنت؟“ گڑا آیان بد آتک و ایسّااِش نمَنِّت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”شما چێا منی شۆهازا بوتگێت؟ زانا، نزانتگۆ که من باید اِنت وتی پتئے کارانی رندا ببان؟“
گوَشتی: ”او بانُک! منا و ترا گۆن اِشیا چِه کار؟ منی وهد اَنگت نئیاتکگ.“