23 گڑا ایسّایا آ لۆٹتنت، مِسالی دات و گوَشتی: ”شئیتان، چۆن شئیتانا کَشّت و در کرتَ کنت؟
گۆشا دێم په نمونه و بتلے ترّێنان، وتی دلئے چاچئے گرَنچا گۆن چنگئے سازا پَچَ کنان.
گڑا آییا مردم گۆن دَروَر و مِسالان بازێن درس و سَبکّے داتنت. گوَشتی: ”یکّ دِهکانے په تُهمئے چَنڈگا شت،
ایسّایا په مردمان سجّهێن هبر، مِسال و دَروَرانی تها گوَشتنت، بے دَروَر و مِسالان هچّ هبریَ نکرت،
گڑا ایسّایا گوَشت: ”او شئیتان! چه منی دێما گُم بئے! پاکێن کتابا نبیسگ بوتگ: وتی هُداوندێن هُدایا پرستش بکن و تهنا هماییئے هِزمتا بکن.“
ایسّایا، رَندا گۆن مِسال و دَروَر وتی هبر گۆن آیان بُنگێج کرت و گوَشتی: ”مردێا انگوری باگے اَڈّ کرت. آییئے چپّ و چاگردا پَلّ و پَسیلی بست، په انگورانی شیرگئے گِرگا کَلّ و کُمبے جۆڑی کرت و په نِگهپانیا یکّ بُرجے هم بستی. رَندا باگی په کُنندهکاری و زمان لهتێن باگپانئے دستا دات و وت سپرێا شت.
اگن یکّ مُلکێا ناتِپاکی ببیت، آ مُلک برجاهَ نمانیت و
ایسّایا پَسّئو دات: ”هُدائے بادشاهیئے راز شمارا بَکشگ بوتگ، بله آ که منی راهئے رَندگیریا نکننت، اے چیزّ په آیان هُشکێن مِسال و دَروَر اَنت و بَسّ،
گڑا آییا مردم گۆن دَروَر و مِسالان بازێن درس و سَبکّے داتنت. گوَشتی: