18 یَهیائے مرید و پَریسی رۆچگ اَتنت. نون مردم ایسّائے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت: ”چیا یَهیا و پَریسیانی مرید رۆچگَ دارنت، بله تئیی مرید رۆچگَ نبنت؟“
آ هرچے که کننت، په مردمانی پێش دارگا کننت و بَسّ. وتی تاییتان مزنَ کننت و کباهئے لَمبان دْراجکَشّ.
وهدے رۆچگَ بێت، دورو و دوپۆستێن مردمانی ڈئولا وتی دێما تابان و گمناک مکنێت. آ وتی روا گیمُّرێننت و مونجا کننت تان مردم بزاننت رۆچگ اَنت. شمارا راستێنَ گوَشان، مُزّے که آیان رَسگی اَت، رَستِش.
تانکه مردم مزاننت تئو رۆچگ ائے، تهنا تئیی آسمانی پت که چێر و اَندێم اِنت، هما بزانت. آ وهدی تئیی آسمانی پت که چێراَندریَ گندیت تئیی مُزّا دنت.
ایسّایا گۆن مِسالێا پَسّئو دات: ”سور و آرۆسئے مهمان، تان سالۆنک نِشتگ، رۆچگ بوتَ کننت؟ نه، تانکه سالۆنک گۆن آیان گۆن اِنت، رۆچگَ نبنت.
من هپتگے دو رۆچ، رۆچگَ داران و وتی سجّهێن مالئے دَهیَکّا دئیان.
چه آ پاکی و پَلگاریا ناسَهیگ و ناسَرپد اَتنت که چه هُدائے نێمگا اِنت و وتی جندئے پاکی و پَلگاریئے جۆڑێنگئے جُهدا اَتنت، پمێشکا وتا آ پاکی و پَلگاریئے دستا نداتگِش که چه هُدائے نێمگا اِنت.