11 بله وهدے آیان اے هبر اشکت که ایسّا زندگ بوتگ و مَریما دیستگ، باوَرِش نکرت.
موسّایا گۆن اِسراییلیان اے هبر کرتنت، بله وتی پرُشتگێن اَرواه و گرانێن زهمتانی سئوَبا موسّائے هبرِش گۆش نداشت.
وهدے آیان ایسّا دیست پرستشِش کرت، بله لهتێن اَنگت شکّ اَت.
ایسّایا گوَشت: ”او بێباورێن نَسل و پَدرێچ! من تان کدێنا گۆن شما بمانان و بسگّان؟ چُکّا منی کِرّا بیارێت!“
کاسِدان، جنێنانی هبر بے سر و بُنێن هبر زانت و باوَرِش نکرتنت.
آ، چه شادمانیا هئیران و هَبَکّه بوتنت و باوَرِش نکرت. گڑا، جُستی کرت: ”گۆن شما په ورگا اِدا چیزّے هست؟“
آ دگه مُریدان گوَشت: ”ما هُداوند دیستگ.“ بله آییا گوَشت: ”من تانکه آییئے دستانی سرا مێهانی ٹَپّان مگِندان، تانکه وتی لَنکُکا مێهانی ٹَپّان و وتی دستا آییئے کَش و پَهناتئے ٹپّئے سرا اێر مکنان، باوَرَ نکنان.“