35 اۆدا نزّیکّا، لهتێن اۆشتاتگێن مردما وهدے اِشکت، گوَشتِش: ”بچارێت، اِلیاسا تئوار کنگا اِنت.“
بێگاهئے ساهت سئیا، ایسّایا چیهال جت: ”اِلویی، اِلویی، لِما سَبَکْتَنی؟“ (بزان: او منی هُدا، او منی هُدا! تئو چێا منا تهنا اِشت؟)
چه آیان یکّے تچانا شت، اِسْپنجے زرت و تْرُپشێن شرابا میسّێنتی. اِسْپنجی دارێئے سرا بست و په چوسّگا ایسّائے نێمگا شهارت و گوَشتی: ”سَبر کنێت، بچارێن بارێن اِلیاس اِشیئے رَکّێنگا کئیت یا نه؟“