68 بله آییا نمَنِّت و گوَشتی: ”نه، منَ نزانان و سرپدَ نبان که تئو چے گوَشگا ائے.“ گۆن اے هبرا، دێم په دروازگا رهادگ بوت. همے دمانا کرۆسا بانگ دات.
پِتْرُس هم دور دورا ایسّائے رَندا رئوان اَت، مسترێن دینی پێشوائے لۆگئے پێشگاها پُترت و گۆن هِزمتکاران آسئے کِرّا نِشت و دستانی تاپگا لگّت.
آ مۆلدا یکّ برے پدا پِتْرُس دیست و گۆن آیان که اۆدا اۆشتاتگاَتنت، گوَشتی: ”اے مرد هم چه همایان اِنت!“
بله پِتْرُسا پدا نمَنِّت. کمّے رَندترا، آ که اۆدا اۆشتاتگاَتنت، پدا گۆن پِتْرُسا گوَشتِش: ”اَلّما تئو چه همایان ائے، چێا که تئو هم جَلیلیے ائے.“
همے دمانا کرۆسا دومی بانگ دات. نون پِتْرُس، ایسّائے هما هبرئے یاتا کپت که گوَشتگاَتی: ”چه کرۆسئے دومی بانگا پێسر، سئے رَندا منی پَجّاه آرگا اِنکارَ کنئے.“ نون دلرنج بوت و سکّ گرێتی.