55 مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک، په ایسّائے مَرکئے سِزا دئیگا شاهدیئے شۆهازا اَتنت، بله شاهد نێستاَت.
په دژمنانی واهگا منا یله مکن، چیا که درۆگێن شاهد منی هلاپا پاد آتکگاَنت که جنگ و چۆپئے آسا دمنت.
بدواه و بێرهمێن شاهد جاهَ جننت و هما مئیاران منا لَڈّنت که چه آیان سهیگ نهآن.
گڑا اے دگه سروزیر و والی دانیالئے هکومتی کارانی تها رَدی شۆهاز کنگا لگّتنت، بله آیان په دانیالئے اێر جنگ و مئیاریگ کنگا هچّ نیمّونے دست نکپت. آ، وپادارے اَت، چه وتی کاران نادلگۆش نهاَت و نه که سِلکاریے کرتی.
بله من شمارا گوَشان، هرکَس وتی براتئے سرا زَهرَ گیپت، آ هم هَکدیوانئے دێما مئیاریگ کنگَ بیت. کَسے که وتی براتا زاه و زَکَت بکنت، هَکدیوانا مئیاریگ کنگَ بیت، کَسے که وتی براتا ’هۆڑ‘ و ’اَهمکَ‘ گوَشیت، دۆزهئے آسئے سِزاوارَ بیت.
بازێنێا، درۆگێن شاهدی دات، بله آیانی هبر گۆن یکدومیا یکّ و همدَپ نهاتنت.
همے درگتا مسترێن دینی پێشوایا چه ایسّایا، آییئے مُریدانی بارئوا و تالیمئے بارئوا جُست و پُرس کرت.
گڑا چێا چه من جُستَ گرئے؟ چه همایان جُست بگر که منی هبرِش اِشکتگاَنت. آ زاننت که من چے گوَشتگ.“